เมื่อยายปาควิตะกลับบ้านหลังจาก 12 วันในโรงพยาบาล ระดับของโศกนาฏกรรมถูกบันทึกไว้ในบันทึกเดียวในรายงานการจําหน่ายออกจากโรงพยาบาล: “หากอาการของเธอแย่ลง อย่านําเธอกลับมา”
สิบสองวันก่อนหน้านี้ ปาควิตะอายุ 89 ปีเต็มไปด้วยชีวิตและความรัก ซึ่งมีมากมาย ลูก ๆ หกคนของเธออวยพรเธอด้วยลูกหลาน 11 คนและลูกหลานที่ยอดเยี่ยมห้าคน พวกเขาและทุกคนในหมู่บ้านของเธอในมณฑลมาลากาทางตอนใต้ของสเปนรู้จักหัวใจที่ใจดีของเธอและรู้ว่าไม่มีกระดูกที่เป็นอันตรายในร่างกายของเธอ
สําหรับ Alicia Arjona ที่ปรึกษา Angels ของ Andalusia คุณยาย Paquita เป็นนางฟ้าของเธอเอง
“เธอเป็นคนที่ดีที่สุดที่ฉันรู้จัก” Alicia กล่าว “และสําหรับฉัน เธอเป็นแม่คนที่สองของฉัน มันเป็นแม่ของฉันเสมอยายของฉันและฉัน - ตั้งแต่วัยเด็ก เราสนิทสนมกันมาก แค่พวกเราสามคน”
ไม่กี่สัปดาห์ก่อนหน้านี้ ครอบครัวขยายได้ฉลองวันเกิดครบรอบ 89 ปีของเธอด้วยงานเลี้ยงฉลองความสุขที่ปาควิตะได้ช่วยเตรียมความพร้อม นอกจากจะเป็นเหตุผลแห่งการเฉลิมฉลองแล้ว 89 คนก็เป็นแค่ตัวเลข และอีกคนที่ปาควิตะท้าทายผ่านอิสรภาพ พลังงาน และจิตวิญญาณแห่งความอ่อนเยาว์ของเธอ
แต่หลังจากโรคหลอดเลือดสมองสมองหยุดการส่งเลือดไปยังสมองส่วนเล็ก ๆ แต่สําคัญยิ่งของเธอ เลข 89 กลายเป็นบล็อกที่สั่นสะเทือน ซึ่งเป็นจุดข้อมูลที่แจ้งการตัดสินใจที่สําคัญ หลังจากนั้นทุกอย่างก็แย่ลงอย่างต่อเนื่อง
ฝันร้ายเผยตัวออกมา
แม้ว่ามันจะเป็นวันเสาร์ อลิเซียอยู่ที่ทํางานเมื่อแม่ของเธอ Josefa โทรมาบอกว่าคุณยายปาควิตาเป็นโรคหลอดเลือดสมอง "โลกของฉันเริ่มพัง" เธอเล่า เพื่อทําให้เรื่องแย่ลง โรงพยาบาลที่พาควิตะเข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาลแม้ว่าจะพร้อมดูแลรักษาโรคหลอดเลือดสมองเล็กน้อย แต่ก็เป็นโรงพยาบาลที่ปฏิเสธที่จะทํางานร่วมกับ Angels เพื่อปรับปรุงการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง ผู้ประสานงานโรคหลอดเลือดสมองได้คืนข้อเสนอของอลิเซียซ้ําแล้วซ้ําเล่าเพื่อช่วยให้พวกเขาเพิ่มประสิทธิภาพเส้นทางภาวะ hyperacuteรุนแรง พยาบาลไม่สนใจที่จะยกระดับมาตรฐานการดูแลรักษาหลังเกิดโรคหลอดเลือดสมองเฉียบพลัน
เป็นเวลาหลายวันที่อลิเซียจะหมกมุ่นอยู่กับการตัดสินใจของพวกเขาที่จะไม่รักษาคุณยายของเธอด้วยการสลายลิ่มเลือดด้วยเหตุผลที่เธอได้รับยาต้านการแข็งตัวของเลือดซึ่งไม่มียาแก้พิษ เธอบอกว่า “ฉันถูกกลืนกินเพราะความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะไม่ได้ดูแลเธอเพราะอายุของเธอ”
ในขณะเดียวกัน ฝันร้ายหลังภาวะเฉียบพลันกําลังเผยตัวออกมาเพื่อครอบครัวของคุณยายปาควิตะ
เนื่องจาก Paquita ไม่คาดว่าจะรอดชีวิตจากโรคหลอดเลือดสมองของเธอ เธอจึงถูกย้ายไปแผนกยาภายในซึ่งครอบครัวของเธออาจล้อมรอบอยู่ มันจะเป็นเรื่องของชั่วโมงแพทย์พูด
เมื่อ Paquita ยืดเยื้อจนหมดชีวิต Alicia คาดหวังให้เธอย้ายไปอยู่ในหน่วยที่พยาบาลผู้เชี่ยวชาญสามารถบรรเทาผลกระทบของโรคหลอดเลือดสมองและป้องกันภาวะแทรกซ้อนได้ แต่เตียงสําหรับหน่วยโรคหลอดเลือดสมองสงวนไว้สําหรับผู้ป่วยอายุน้อยและผู้ที่ได้รับการเปิดหลอดเลือด และ Grandma Paquita มีอายุ 89 ปี
ทำทุกอย่างที่เป็นประโยชน์
ในแผนกยาภายในที่ปัจจุบัน Paquita ได้วางระเบียบการสําหรับ FeSS เพื่อติดตามอาการไข้ น้ําตาล และการกลืน ไม่มีการประเมินทางระบบประสาท ไม่มีความสนใจไปที่มุมของเตียง ไม่มียาต้านเกล็ดเลือดเพื่อป้องกันโรคหลอดเลือดสมองครั้งที่สอง ไม่มีการเฝ้าระวังความดันโลหิตของผู้ป่วย ไม่สามารถโน้มน้าวให้เจ้าหน้าที่ออกจากธุรกิจตามปกติได้ Alicia ที่รู้สึกอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นได้ลงมือปฏิบัติในกฎแรกของ Angels: เธอทําทุกอย่างเพื่อมอบโอกาสในชีวิตของคุณยายของเธอ
ในช่วง 10 วันข้างหน้า Alicia และ Cristina ลูกพี่ลูกน้องวัยเยาว์ที่เพิ่งเป็นพยาบาล ได้สร้างหน่วยโรคหลอดเลือดสมองเสมือนจริงรอบเตียงของคุณยาย อลิเซียแสดงขั้นตอนและรายการตรวจสอบที่ถูกต้องบนผนังและบนโต๊ะโอเวอร์เบด เธอนําเครื่องตรวจน้ําตาลในเลือดที่เธอใช้ในการฝึกจําลองสถานการณ์และแนะนําให้คริสติน่าเฝ้าติดตามระดับน้ําตาลกลูโคสในเลือดของปาควิตะทุกสี่ชั่วโมง เธอขัดจังหวะพยาบาลที่กําลังลูบเยลลี่เชิงพาณิชย์เข้าไปในปากของคุณยายของเธออย่างโกรธเกรี้ยวและวิ่งไปที่ร้านขายยาเพื่อซื้อสารเพิ่มความข้นหนืดเพื่อทดสอบภาวะกลืนลำบาก หลังจากที่สมาชิกของคณะกรรมการอํานวยการพยาบาลแห่งอานาดาลูเซียได้ช่วยพวกเขาทําการตรวจคัดกรองภาวะกลืนลําบากทางไกล อลิเซียได้อธิบายความต้องการในการนําส่งอาหารของปาควิตะให้กับสมาชิกที่เหลือของครอบครัว
บ้าและเศร้า
หากพยาบาลในหอผู้ป่วยไม่ค่อยต้อนรับการแทรกแซงของอลิเซีย เธอก็แค่ไม่สนใจ เมื่อพวกเขายืนยันว่าพวกเขาไม่เคยมีอาการปอดบวมจากการสําลักอันเป็นผลมาจากภาวะกลืนลำบาก เธอประกาศว่ายายของเธอจะไม่เป็นคนแรก เมื่อแพทย์แนะนําว่าควรปล่อยทิ้งไว้ เธอก็แก้ตัวว่าไม่ได้เป็นผลมาจากการให้น้ําที่เธอไม่สามารถกลืนได้
“คุณยายของฉันทุกข์ทรมาน” เธอกล่าว “ฉันจะไม่ยอมให้พวกเขาทําอะไรสักอย่างเพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้”
มันทําให้เธอทั้งโกรธและเศร้าที่ยายของเธออาจได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกันถ้ามันไม่ใช่สําหรับอายุของเธอ “พวกเขาเพิ่งเห็นร่างเก่าอีกร่างหนึ่ง” Alicia กล่าว “นั่นเป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุด”
แต่ความเจ็บปวดที่มากขึ้นคือการมา
เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน สองวันหลังจากที่เธอเข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาล ปาควิตะได้แสดงอาการเหมือนกับตอนที่เธอเป็นโรคหลอดเลือดสมอง อย่างไรก็ตาม ไม่มีการประเมินทางระบบประสาทและไม่มีคําสั่งให้ตรวจซีทีสแกน แต่เธอได้รับยาบรรเทาอาการคลื่นไส้แทน ห้าวันต่อมาอาการเดียวกันเกิดขึ้นซ้ํา มันเป็นวันเสาร์ และครั้งนี้แพทย์ไม่ได้รับสายของพวกเขา
ในวันที่ออกจากโรงพยาบาลในวันที่ 22 มิถุนายน ซีทีสแกนยืนยันการเปลี่ยนแปลงของการมีเลือดออกและโรคหลอดเลือดสมองทุติยภูมิในส่วนอื่นของสมอง ความเสียหายนั้นมหาศาล
จากนั้นจึงเพิ่มหมายเหตุลงในแบบฟอร์มการจําหน่ายออกจากโรงพยาบาล: “หากอาการของเธอแย่ลง อย่านําเธอกลับมา”
ซับในสีเงิน
Josefa และ Alicia ยังคงไปเยี่ยมบ้านของ Paquita แต่เธอแทบจะไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนหรือพวกเขาเป็นใคร แม้ว่าเธอจะรอดชีวิตมาได้ในตอนนี้ Josefa ได้สูญเสียแม่ของเธอไปแล้ว และ Alicia ก็สูญเสียนางฟ้าของเธอไป เธอบอกว่า “เธอไม่ใช่คุณยายของฉันอีกต่อไปแล้ว”
Alicia มุ่งมั่นที่จะหาผ้าหุ้มสีเงิน กล่าวขอบคุณAngels community ในสเปนที่ถือเธอไว้ในใจและมือของพวกเขาตลอดข้อตกลง และเธอไม่เคยเชื่อในความจําเป็นของ Angels มาก่อน: “ตอนนี้ฉันมีอีกตัวอย่างหนึ่งว่าชีวิตของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองนั้นเปราะบางเพียงใด และการทํางานของเรามีความสําคัญต่อการช่วยเหลือพวกเขาอย่างไร”
แพทย์และพยาบาลที่โรงพยาบาลไม่เคยเห็นหลานสาวคนสุดท้ายของปาควิตะเลย เธอบอกว่า “ฉันต้องการให้โรงพยาบาลนี้ได้รับการฝึกอบรม ดังนั้นไม่มีใครทนทุกข์ทรมานในลักษณะเดียวกัน พวกเขาจะต้องเข้าร่วมเครือข่ายโรคหลอดเลือดสมองตีบและคณะกรรมการอํานวยการ และพวกเขาจะต้องตกลงที่จะทํางานร่วมกับ Angels เกี่ยวกับระเบียบการและเส้นทางของพวกเขา”
เธอหวังว่าเธอจะสามารถใช้ประโยชน์จากความเห็นอกเห็นใจของพวกเขาโดยการส่งเสริมให้พวกเขาจินตนาการถึงตัวเองในบทบาทของครอบครัวผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง เธอหวังที่จะโน้มน้าวพวกเขาว่าเธอเป็นพันธมิตรของพวกเขา และความตั้งใจของเธอคือการช่วยให้พวกเขาดีขึ้นในสิ่งที่พวกเขาทํา สิ่งที่เธอไม่ได้ตั้งใจจะทําคือให้ทางเลือกแก่พวกเขา
เธอบอกว่า: “พวกเขาจะไม่สามารถปฏิเสธได้”
